ANAMIN TÜRKÜLERI

Anam türkü söylerdi bana masal yerine

Hüzünlü, boynu bükük, hep azeri türküler.

Yüzüme bakamazdi, acisini anlardim...

Rüzgarlarla savrulur,yagmurlarla yagardim.

ya yer yataginda, ya serin sofalarda

anami dinlerken aglardim.

Ben, süt gibi mübarek türkülerle büyüdüm

Bir yanim aydinlik,bir yanim gurbet...

anamin " aay balam"li türkülerinde

Bir yakaris gibiydi, bastanbasa memleket.

Bir kinali türküdür dilim Türkü söyleyen

Bu sivas türküsü, bu Kars, bu Egin...

Ölürsem,bana bir yasin okuyun,

Sonra basucumda türkü söyleyin.

Sevdam türkülere benzer, anama benzer

Anadoluma benzer,bereketli, katiksiz...

bir sabah türkülerle düstüm yollara

Yeni türkülerle döndüm, sonra her yerden

Baglardan, harmanlardan, damlardan,sekilerden...

Kanima, iligime islemeseydi türküler

Farkim kalmazdi, bitkilerden...

Bir gün baktim, her seyde bir baska hal var

topraga düsen tohum,ellerine yagan kar

Yediveren güllerle ansizin gelen bahar

Selcuklu cinisinden yüzüme esen rüzgar

Bir ince mermer sütun, bir kerpic duvar

Anadolu dagindan cakil tasina kadar

Anamin diliyle türküler söylüyorlar...

Simdi burda Sakarya,orda Seyhan,

Bir yaniok bozlak gibi yüregime dökülür.

Yüregim "ay balam"li türkülerimle büyür.

Beni sonsuzluga hep türkülerim götürür.

Gel ey Kirimli Sinan, atini ufkuma sür.

Sesim Estergon'da yine gümbür gümbürdür.

Benim Bayragim bile tarifsiz bir türküdür!

Yavuz Bülent Bakiler